PLOMPENBLAD

Zachtjes als op kousenvoeten
nadert zij het plompenblad
Haar tenen, eerst huiverend
bij het raken van het wateroppervlak,
voelen nu de zachte modder van het veen.

Met trage slagen zwemt zij voort
nu is er alleen haar adem,
het water, en de rietgors
die zij in de verte hoort.

Polderdijk

laten we gaan lopen
lopen langs de polderdijk
genieten van de vertes
zon, lucht en elkaar
(meer…)

It lytse fan it doarp

It lytse fan it doarp, dêrom,
hieltyd dyselde tsjerketoer,
dat elkenien syn namme koe,
woe hy der wei.

Hy is net om ‘e ljippen bleaun
of foar de skippen op ‘e mar,
it lûd fan izers oer it iis,
ek net foar har.
(meer…)

FERLINE

Aldegea,
Smellingerlân,
myn bertelân.

Op in hoare simmerjûn
stoarje ik oer de Muontsegroppe.
Dêr, dy beammen, de oare kant:
Smelle Ie.
Dat reade spultsje.

(meer…)

Winternacht

Gakkerjende guozzen bringe my langstme,
elts jier op ‘e nij, oan ‘e ein fan ‘e hjerst.
Nei in blaugriis lekken fan froast en stilte
op kâlde winterdagen, oer in lân dat sliept.

(meer…)

HOOR JE HOE

Hoor je hoe
de stilte klinkt
nu de tijd zwijgt
en lucht
ruimte krijgt

Baukje Koolhaas, Wijnjewoude

Sjoch de nacht

No, ik tink dat it tsjuster
nei’t de smoarge saken skjin binn’
en lûden lûder lûdzje
yn’t ôfwêzige hjir is

As de romte wol de romte krijt
en deistige drokte stoarn is
en dêrom net fertoand is
út de himel wei snijd

(meer…)

Aldegeaster Toer en Tsjerke

Jimm’ drege toer en tsjerke
Oan de oare kant fen ’t wiid,
Jimm’ wêzen, ‘k kin ’t sa merke,
Sprekt fier út grize tiid.
Nei ’t stoarjeboek yn wizzens sei,
Komm’ jimme út toalfte ieuw al wei,
Mar leit dyn tiid omfierren,
Sa’n lange rek fen jierren,
Jimm’ stean dêr hjoed yet ûnbidoarn.
En binn’ fen ’t âlde gea de kroan!
(meer…)

WOORDEN

woorden van bekoren
woorden van bemin
het hoorde als woorden
van nooit te voren
het hoorde naar… bemin

het zoet deed mij wankelen
dat was maar het begin
wilde bijna springen
zomaar… de liefde in

(meer…)

FIER FAN KÂLDE DROKTE

Fier fan kâlde drokte
skilderje ûntelbere gerskes
de wrâld skjin grien. Sportyf
meitsje de sprútsjes plak foar
giel en wyt en read en brún.
(meer…)

TWA WJUKKEN

jawis
út myn siden groeie samar
twa wjukken
seit it lytse jonkje
as ik wier hurd tink

en dan

jawis
as ik wier sa hurd tink
dan flean ik mysels
samar nei de himel op eigen wjukken
seit it lytse jonkje

(meer…)

MAITIIDSMIMERINGEN

in tuorrebout aait tsjin de reiden
de titelroazen laitsje yn ‘e wâl
it kikkerdril begjint te wrotten yn it kroas
de lamkes bokke-springe yn it farske lân
in jerk buorket tusken it opkommende piipkrûd

(meer…)

HEIT EN IK

Wy rûnen yn in leane sûnder ein
Heit en ik. De sinne struide skaden
dy ’t ik pakke woe. De doar yn de beam
soe iepengean as ik him oanrekke.
(meer…)

MAAT

It bûnzjen fan myn bloed beharkje ik
dravend oer it fraaie dichterspaad,
en it tik-tik fan myn hert en it wik-wik
fan it tinken is myn maat.
(meer…)

DE PAAL

Hij stond op ‘t hoekje van de laan:
de oude houten paal.
En omdat hij van niemand was,
was hij van allemaal.

Poes sleep aan hem z’n nageltjes,
de hond lichtte er z’n poot
en voor kinderen was de paal
heel vaak een speelgenoot.
(meer…)

Do hast hjir rûn

Do hast hjir rûn,
as ik fierder rin
fiel ik dy.
Bist sa ferskuorrend
tichtby.
De wyn is myn tinzen,
it rûzjen dyn stim.
Dit paad is sa folle mear,
as efkes kuierje

Hônke

Stilte

Ik wil lopen aan je arm.
Gaan we samen langs het pad,
voor een paar minuten stilte die je lang niet hebt gehad.

Morgen is onzeker,
mijn hoofd slaat soms op tilt.
Jij ziet het positieve, dat is altijd het verschil.
(meer…)

ADEM FRISSE LUCHT, MIJN LIEF

en dat daar dan ook
plaatsen zijn tussen de petgaten
met kronkelige paden, bomen
en struiken met licht groen blad
in de verte rechte polderdijken
en dat we dan dwalen
hand in hand
elkaar verhalen vertellen
over vroeger, toen we jong waren
over wat je deed en graag had willen doen
(meer…)

IN DE ADEM van de wind

IN DE ADEM van de wind
ruist het riet

in de adem van de wind
buigt het riet en wiegt (meer…)

FERNUVERING

Tûke en bûtengewoan wichtige ûndersikers hawwe konstateard dat der yn ‘t strewiel fan ‘e ferneamde beamwâlen yn ‘e Fryske Wâlden, letterlik nochal wat (meer…)

It âld Smelne Geaster Paradys

Oan’e Skieppekampen is in boskje, ien hektare grut

Dêr wennet Tomke mei syn frou, yn in nêst mei’t lytse brut

It paradys hat as skepper de boer: ferslacht de beammen, hy is god

Dy god besegelt hjir it lot, en Tomkes aventoer

Tomke skarrelt syn kostje op tusken toarnbeitûken

En boskarbeiderkofjebekers dêr’t se sprongen om’e stûken

Yn’t slachfjild binne noch mear beammen merke om te seagjen

Om’t opskot foar te wêzen tink, net om it nêst te pleagjen

Elts jier op’e nij is it de fraach: hoe sil’t mei’t paradys beteare

Hokker beammen yn dit Tomke-Eden sil god hjir fúsijeare

Yn’t kleare ljocht dat hy dan skept, dêr kin nij libben tiere

En alle Tomkes mei wipkesturten it libben prachtich fiere